Op 14 november 2020 stond er een interview met mij in de plaatselijke krant De Gooi en Eembode

 

Zaterdagportret | Boy Scholte: ‘Muziek is mijn grootste inspiratiebron’

Pensionado met een rijk ‘leukedingenkleurenpalet’

 

Op de piano staat het 3D-model van het raadhuis. Om de miniversie van Dudoks meesterwerk in elkaar te zetten, heeft hij zo’n acht uur puzzelen nodig gehad. Maar het is gelukt, en goed ook. Daarbij is het uiteraard niet gebleven, want het raadhuisje is draaiend voor een green screen gezet, op video vastgelegd en daar is een filmpje met stemmige achtergrondmuziek van een dikke minuut van gemaakt. “Toch 11.000 keer bekeken op Facebook.”

Muziek. Tekst. Camera. Hilversum. Politiek. Dat zijn niet de vijf nieuwe woorden van een intelligentietest van Donald Trump, maar slaan wél op Boy Scholte. Muziek is bewust als eerste genoemd, want dat staat bij de betrokken 68-jarige dorpsgenoot met stip op één. Muziek is de maat van zijn leven. Of zoals hij het zelf zegt: “Ik was dag en nacht bezig met muziek. Dat is mijn grootste inspiratiebron.”

Inmiddels is hij na een werkend leven bij de politie gepensioneerd en kan hij doen wat hij leuk vindt, zoals hij dat zegt. Op dat palet van ‘leuke dingen’ liggen nogal wat kleuren. In de afgelopen coronaperiode verzorgde hij bijvoorbeeld vijf tuinconcerten. Talentvolle muzikanten speelden deze zomer in zijn achtertuin, wat hij dan vervolgens streamde en deelde op social media.

Gluren bij de Buren

Daarmee is de camera ook meteen genoemd. Regelmatig staat hij erachter om politiek getinte filmpjes te maken of hij praat voor de camera in een studio met wethouders of raadsleden over de plannen en het beleid. Tien jaar lang was hij presentator bij het Politiek Café. Daarnaast is hij actief voor Theatergroep De Fusie, waar hij voor de kindervoorstellingen de liedjes schrijft. En heel soms, als hij daar zin in heeft, kruipt hij zelf achter de piano en verzorgt hij een optreden, zoals begin dit jaar tijdens Gluren bij de Buren, en heel af toe klimt hij het podium op van De Vorstin tijdens het open podium.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Zo uit de losse pols speelt de Hilversummer een paar bekende liedjes als hij toch voor de foto achter de piano, die nog van zijn ouders was, plaatsneemt – © Foto Miché / Bastiaan Miché

Muziek maken doet hij al zijn hele leven en teksten heeft hij leren schrijven op school. Op de rooms-katholieke hbs aan de Emmastraat, nu beter bekend als het Alberdingk Thijm College, inspireerde een jonge Ivo de Wijs, die daar tot zijn 27ste leraar is geweest, de Hilversumse tiener. “Hij is echt een voorbeeld voor mij.” Dat was in de tijd dat de jonge Scholte zich aansloot bij het schoolcabaret. Een hobby die hij met zijn medescholieren vol overgave uitoefende en daarna met een eigen cabaretgroep verderging daar bijna zijn professie van gemaakt. Ze traden al meerdere keren per week op, hadden al eens een elpee gemaakt onder het mom dat te doen voor het goede doel en timmerden behoorlijk aan de weg, totdat een van hen een burn-out kreeg. Dat was het eindpunt van een avontuur dat zo’n veertien jaar heeft geduurd.

Rooie Haanlied

Naar eigen zeggen heeft hij pas echt leren schrijven toen hij de teksten van het Rooie Haanlied mocht gaan maken. In de Rooie Haan was een politiek-kritisch radioprogramma van de VARA in de jaren 70 en 80 met bekende presentatoren als Felix Meurders en Paul Witteman. Het programma kende een mengeling van politiek en cabaret en het lied, dat gezongen werd door onder anderen Nelleke Burg en Karin Bloemen, was daarin een vast onderdeel. 

Op een gegeven moment klopten de programmamakers bij Scholte aan. De vaste schrijver kon het tijdelijk niet meer doen en omdat de lijntjes in Hilversum kort zijn, wisten ze dat Scholte teksten schreef én een cabaretachtergond had. Na twee keer keer proefschrijven, was hij binnen. “Daar heb ik pas echt leren tekstschrijven. De tekst had een vast metrum omdat de dames nooit tijd hadden om het in te studeren en daardoor moest alles kloppen. Daar word je heel scherp van en sindsdien klopt alles tot op de lettergreep.”

Ik voel me een echte Hilversummer. Ik ben iemand die houdt van de stad

Dat Scholte in Hilversum is beland, heeft hij aan zijn opa te danken. Tot 1964 woonde hij met zijn ouders, twee zussen en een broer in Rijswijk. Na het overlijden van zijn oma voelde zijn grootvader zich zo alleen en eenzaam dat hij een huis kocht voor de ouders van Scholte. De overgang van Rijswijk naar Hilversum 56 jaar geleden ging van een leien dakje. Van een huis aan een drukke weg waar hij een kamer moest delen met zijn broer kreeg de jonge Scholte er op beide vlakken veel ruimte voor terug. Het gezin verhuisde naar een mooie woning aan de Nassaulaan. Gelegen in een rustige wijk én een eigen kamer. “Een oase van rust en dat vind ik eigenlijk nog steeds”, aldus Scholte. “Ik voel me een echte Hilversummer. Ik ben iemand die houdt van de stad.”

Actif

Hoewel zijn omgeving veranderd was – de verhuizing van een stadse omgeving naar de dorpse rust – bleef de 12-jarige zelf gewoon zijn ding doen. Dat betekende naar de middelbare school. Scholte deed HBS B. Hij voetbalde daarnaast nog. Hij speelde bij Actif en was keeper. Dat was in de periode dat de voetbalclub, die inmiddels ter ziele is, nog gevestigd was op de plek waar nu het Media Park is. Verder was hij veel bezig met muziek: gitaar en piano. Er waren in die tijd ook niet zoveel mogelijkheden of afleidingen (maar dat is maar net hoe je het beziet). De Nederlandse televisie telde maar twee kanalen. Spelcomputers en social media waren er niet. Dus lag de focus volledig op muziek.

“Eerst muziek maken en pas daarna huiswerk. Altijd in die volgorde. Zo ben ik mijn jeugd doorgekomen”, zegt de Hilversummer met een glimlach. Opmerkelijk is dat hij de liefde voor muziek niet van huis uit heeft meegekregen. Eigenlijk was niemand binnen het gezin bezig met muziek, maar de jonge Scholte kreeg hierin wel veel vrijheid. Hij kende zelfs bijzondere privileges, omdat hij in een band speelde. Zo mocht de band altijd bij hem thuis repeteren en kon hij bijvoorbeeld ook langer op stap. “Ik weet nog wel: ik was twaalf en mocht om 4.00 uur thuiskomen van mijn ouders omdat ik een optreden had, terwijl mijn zus, die zes jaar ouder is dan ik, om twaalf uur thuis moest zijn van het stappen.”

S5

Met deze achtergrond leek het carrièrepad geplaveid voor een baan in de culturele wereld. Scholte heeft echter dik vier decennia binnen de organisatie van de politie gewerkt, onder meer als locatie- en accountmanager en projectleider. Na de middelbare school vertrok hij naar Amsterdam. Daar volgde hij een aantal jaar een studie psychologie. Omdat het allemaal veel te wiskundig werd, stopte hij met de opleiding. Daardoor moest hij alsnog in militaire dienst. Dat werd een heel kort verblijf. Scholte hield het twee weken vol. Met S5 (een lage geestelijke stabiliteit) ging hij rap uit het leger. Met deze kwalificatie zou het onmogelijk moeten zijn een baan als ambtenaar te krijgen, luidde de waarschuwing. Uiteindelijk bleek het geen enkel probleem. “Ik heb het ruim veertig jaar volgehouden bij de politie”, blikt hij terug. “Het interessante van het werk was dat het in de lijn lag van mijn studie psychologie.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Met regelmaat gaat Scholte op stap met de camera om filmpjes te maken, vaak met een politieke context – © Foto Miché / Bastiaan Miché

Psychologie past hij ook toe in zijn interviews met Hilversumse politici. De manier van werken van journalist en televisiemaker Coen Verbraak intrigeert hem en dan met name zijn NTR-programma Kijkje in de ziel. Op dezelfde vragen krijg je bij iedereen van dezelfde beroeps- of bloedgroep toch andere antwoorden. Daarmee moeten de verschillen van inzicht en standpunten duidelijk worden. Het is een stijlmiddel dat Scholte zelf graag gebruikt in zijn eigen gesprekken als onafhankelijk interviewer. Daarmee probeert hij duidelijkheid te scheppen en de politiek dichter naar de Hilversummers te brengen, want dat kan in zijn optiek nog vele malen beter in Hilversum. 

Als ik naar de vergaderingen kijk dan denk ik regelmatig: waar gaat het over?

Hij vindt de politieke partijen en hun vertegenwoordigers weinig communicatief en te veel in hun eigen bubbel zitten, en dan met name qua taalgebruik. “Ik noem maar even een term: gebiedsgebonden agenda. Wat is dat dan? Een agenda die een gebied bindt?”, is de ergernis. “Als je naar die vergaderingen kijkt dan denk ik regelmatig: waar heb je het over en waarom heb je het er eigenlijk over? Als je geen ingewijde bent dan is het gewoon niet te volgen”, geeft hij aan. 

Verder vindt hij de dames en heren politici weinig zichtbaar. Ze laten zich niet of nauwelijks zien, behalve rond de verkiezingen. Zo wijst Scholte naar de websites die vaak niet up-to-date zijn en slordig zijn onderhouden, maar ook het voornemen dat al jaren bestaat om de vergaderingen meer buiten het raadhuis te houden. In de afgelopen jaren is er één keer buitenshuis vergaderd: dat was op 14 september 2016 op het Stationsplein. Dat het nu vanwege corona niet kan, is logisch. 

Politieke appel

Als presentator van het Politiek Café van Stichting Politiek Debat Hilversum werd de politieke belangstelling bij hem gewekt. Inmiddels is hij een kritische politieke waakhond met zijn filmpjes en commentaren op social media. De interesse in politiek blijkt een appel te zijn die toch niet heel ver van de boom is gevallen. Zijn opa, P. Th. Beudeker, is hier wethouder geweest. Van 1949 tot en met 1958 zat hij namens de Katholieke Volkspartij (KVP) in het college. 

Hij was een winkelier/zakenman uit Rotterdam, die vlak voor de Tweede Wereldoorlog in Hilversum was komen wonen. Destijds werd hij gevraagd door de KVP om hun wethouder te zijn. “Hij heeft dat niet onverdienstelijk gedaan. Hilversum Tuinstad is voor een deel aan hem te danken”, meldt Scholte. Beudeker was duidelijk meer een doener dan een politicus, want bij zijn afscheid werd volgens zijn kleinzoon gezegd dat hij bij de vergaderingen waarbij hij aanwezig was nooit meer dan honderd woorden heeft gezegd. 

Wethouderspolka

Dan rest nog de liefde voor de camera. Scholte doet meer dan interviews met politici in een studio of op locatie. Bij zijn filmpjes komt eigenlijk alles samen: kleinkunst, politiek en betrokkenheid. Goede voorbeelden daarvan zijn de Wethouderspolka die hij afgelopen maart maakte na het opstappen van wethouders Wimar Jaeger en Jan Kastje en Het kappen nou met kappen-lied over de bomenkap in Anna’s Hoeve voor het HOV-tracé. Samen met ‘partner in crime’ Jeroen Pater maakte hij een videoclip. Pater voor de camera en Scholte erachter.

Ik ontdekte dat je ook andere dingen kunt filmen dan alleen de kinderen

Waar komt die drang om zaken op beeld vast te leggen vandaan? “Vlak voordat ik kinderen kreeg werden de videocamera’s betaalbaar”, zegt de Hilversummer. Zijn zoon en dochter zijn uitgebreid vastgelegd op beeld toen er eenmaal een videocamera in huis was. Daar zijn banden vol van, inmiddels allemaal gedigitaliseerd. “Toen ontdekte ik dat je ook andere dingen kunt filmen dan alleen de kinderen. Nu kom ik overal, want ik kan mijn mobiele studio overal en nergens neerzetten.” Dat blijft hij dan ook doen. Net zoals in 2018 wil Scholte in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen weer met politici spreken voor zijn camera. Hij denkt er zelfs aan om debatten te organiseren en dat zijn slechts twee van de vele ideeën die hij in zijn hoofd heeft. 

Opvallend is dat hij alles en iedereen voor zijn lens of aan tafel krijgt. Of het nu om de in 2011 net aangetreden burgemeester Pieter Broertjes gaat of in 2018 (bijna) alle deelnemers aan de coalitie-onderhandelingen of de programma’s die hij presenteerde voor Stichting Politiek Debat Hilversum: ze schuiven allemaal aan. “Ik denk dat dat komt omdat ze weten dat ik objectief en onafhankelijk ben”, is zijn eigen analyse. “De grap is daardoor dat ze allemaal met me willen praten.”

Een week later nog een rubriek Onder Ons in diezelfde Gooi en Eeembode